آنها (دشمنان) غافلند از اين که اين ابزارها مي توانند مورد استفاده ما هم قرار بگيرد. يعني وقتي اينترنت به وجود آمد، يک ابزار اختصاصي نبود، ما هم مي توانيم از آن استفاده بکنيم، يعني يک راه دو طرفه است. اگر دشمن مي تواند از علوم ارتباطات و از پيشرفتها و تازه هاي علمي اين رشته استفاده کند، ما هم مي توانيم استفاده کنيم. ماهم بايد دنبالش برويم تا استفاده کنيم. چه مانعي دارد؟ از همان شيوه هايي که ضلالت منتشر مي کنند، مي شود ما استفاده کنيم و هدايت را منتشر کنيم. استعداد ما در استفاده از ابزار ها، استعداد بالايي است ... بايد از اين گونه ابزار ها استفاده کرد تا هر چه ممکن است دايره اثر گذاري خود را وسيعتر کنيم.(۱)
امروز وظايف حوزه هاي علميه با گذشته تفاوتهاي زيادي کرده است. حوزههاي علميه فقط براي اقامه جماعت نيست. منبر رفتن به صورت سنّتي هم اگر محتواي عالي و پر مغزي داشته باشد، کافي نيست. امروز ببينيد وسايل تبليغ در دنيا چقدر متنوع شده؛ اين طرف دنيا يک نفر جوان پاي يک دستگاه کوچک مي نشيند و افکار، تصورات، تخيلات، پيشنهادهاي فکري و پيشنهادهاي عملي را از سوي هر کسي - بلکه هر نا کسي - از آن طرف دنيا دريافت ميکند . امروز اينترنت و ماهواره و وسايل ارتباطي بسيار متنوع وجود دارد و حرف، آسان به همه جاي دنيا مي رسد. ميدان افکار مردم و مؤمنين، عرصه کارزار تفکرات گوناگون است . امروز ما در يک ميدان جنگ و کارزار حقيقي فکري قرار داريم . اين کارزار فکري به هيچ وجه به زيان ما نيست؛ به سود ماست. اگر وارد اين ميدان بشويم و آنچه را که نياز ماست - از مهمات تفکر اسلامي و انبارهاي معارف الهي و اسلامي - بيرون بکشيم و صرف کنيم، قطعاً بُرد با ماست؛ ليکن مسأله اين است که ما بايد اين کار را بکنيم.(۲)
منابع:
۱/ ماهنامه فکه - شماره ?? - خرداد ????
۲/ برگزيده بيانات مقام معظّم رهبري (مدّ ظلّه العالي) درجمع طلاّب کرمان (۱۱ / ۲ / ۱۳۸۴)
نظرات شما عزیزان: